Vandaag kwam ik een quote op Instagram tegen: ‘Word verliefd op je spullen.’ Met de achterliggende gedachte natuurlijk dat je goed zorgt voor de spullen die je hebt. Minimalisten kopen niet veel spullen, maar de spullen die ze kopen zijn vaak weloverwogen gekocht. Vaak onder eerlijke omstandigheden gemaakt, en het liefst van materiaal dat het milieu, dier en mens zo min mogelijk schaadt. Vaak daardoor ook wat duurder. (Of moet ik zeggen minder goedkoop. Want je behoort natuurlijk de prijs te betalen van wat het product werkelijk waard is.) Dat maakt dat minimalisten precies weten wat ze hebben, van hun spullen houden en er goed voor zorgen.
Maar stel, je hebt een aantal bezittingen waar je een beetje verliefd op bent, wat gebeurt er dan als je het kwijt raakt?
Ik roep altijd dat we ons minder met spullen moeten bezig houden en meer met het leven. Zo gingen we dan ook, toevallig op ‘black friday’ een weekendje er tussenuit met een aantal familieleden. En wat was het gezellig en wat hebben we genoten. Het huisje had een wasmachine en een droger, dus we besloten om op de laatste dag nog even de kleding en handdoeken van het hele gezin te wassen zodat het thuis zo de kast in kon. Na alles netjes en zorgvuldig op gevouwen te hebben, besloot ik alles even in een grote grijze vuilniszak te doen, zodat alles netjes zou blijven en het zo de auto in kon.
Voel je hem al aankomen? Dit had ik dus beter niet kunnen doen…
Een ander familielid was zo vriendelijk om het afval weg te brengen.
+¥¥}%**{£{$|¥|?\’{>|¥~¥<*{^{+?
Dat dus.
Onze mooie met zorg uitgezochte duurzame kleding, handdoeken én mijn mooie draagdoek lagen nu in een ondergrondse container en zal worden vernietigd. Er ging van alles door me heen. Maar toen alle emoties wat neergedaald waren kwamen er ook momentjes van besef, van dankbaarheid en van nuchterheid. Het is maar materiaal. We hebben een fantastisch weekend gehad, we hebben allemaal elkaar nog en we zijn gezond.
En ja, het is zonde dat er een paar honderd euro aan materiaal wordt vernietigd, inclusief een aantal dingen waar ik werkelijk een beetje verliefd op was. (vooral op de babykleertjes en op mijn nieuwe Qnoopsokken!) En ja, het is een klein beetje om te rouwen. Maar wat te denken van al die mensen die niet die ene vuilniszak vol, maar ál hun bezittingen kwijt zijn geraakt door een brand, oorlog of natuurgeweld?
Naast het trauma dat ze hebben opgelopen volgt er vaak ook een periode van rouw. Omdat wij mensen toch echt van onze spullen kunnen houden, vooral ook van de spullen met een emotionele lading. En om al je spullen in één klap ongewild kwijt te raken doet nou éénmaal pijn.
Maar materiaal blijft materiaal, we kunnen het niet meenemen naar het hiernamaals. En alle herinneringen? Die zitten nog altijd in ons hart.
Dus ik stel voor om in plaats van verliefd te worden op je spullen, verliefd te worden op het leven.
Wees dankbaar voor wat je bezit maar wees nog dankbaarder voor elkaar.
Heb je een taalfout of een niet werkende link gezien in deze blog? Meld het me! Zoek je me ook gezellig op Instagram op voor handige tips over minimaliseren en huishouden? -> dieuwke_moedersminimalisme
Ach, wat jammer voor al die met zorg en liefde uitgezochte spulletjes! Wat ’n pech! Ik voel mee! Maar inderdaad, het doe je stilstaan bij al die soorten verlies die zo veel zwaarder wegen.
Wat goed dat je weer kan omdenken. Wat zal degene die de zak heeft weggegooid zich ook akelig hebben gevoeld.
Gemeente bellen?