Döstädning: wat als jij er niet meer bent, mam?

Lieve mam, lastig hè? Döstädning. Bedenken waar je met al die spullen heen moet. Maar ik vind het wel erg goed dat je er over nadenkt mam. Want wat zijn spullen nu eigenlijk? Wat betekenen ze? En wat betekenen ze als jij er niet meer bent?

Ik snap best dat je moeite hebt om spullen weg te doen mam, en dat je daarom zoveel spullen in huis hebt. Ooit was er immers een tijd dat spullen schaars waren, of zelfs nog niet uitgevonden. Als je ze ooit van je welverdiende centen kocht, waarom zou je ze dan weer weg doen?

Maar ja, het blijven toch maar spullen. Je kunt ze moeilijk meenemen naar het hiernamaals.

En jij hebt gelijk. Als jij er niet meer bent, zullen we er wel veel werk van hebben. Al je spullen door, de boel verdelen onder de familie en vrienden en dan maar hopen dat er geen ruzie komt. Het zal wel even wat tijd kosten ja, maar we doen het met alle liefde.

Maar ik vind je idee om je spullen alvast wat uit te delen ook erg goed. Door mensen bij je thuis uit te nodigen creëer je inderdaad mooie herinneringen. Je zet gezellig een kopje thee, maakt een mooie wandeling en begint een goed gesprek. Wellicht wil je kleinkind wel die theepot die in de kast staat voor op kamers, misschien vind de buurvrouw het zilver wel hartstikke mooi. En je breit al heel lang niet meer, waarom geef je die mand met garen niet aan je schoondochter die de prachtigste babymutsjes breidt? Ook zijn er vast heel veel goede doelen blij met een aantal van de spullen die bij je in huis staan en die je toch niet gebruikt. Dát is döstädning.

döstädning

Zo creëer je mooie ervaringen, kun je het zelf verdelen, maak je anderen blij en geef je een ander een prachtig aandenken aan jezelf. Maar ook niet onbelangrijk: je huis wordt ook opgeruimder! Dat scheelt jou opruimen, afstoffen, repareren, verplaatsen enz. Want als je minder spullen hebt die je aandacht vragen, houd je meer energie over voor wat écht belangrijk is in het leven toch?

Je bent wel oud mam, maar gelukkig nog fit en gezond. Of ik ook wat wil uitzoeken? Nee hoor, ik wil gewoon nog heel veel mooie wandelingen met je maken. Of misschien wil ik die foto wel, op de kast in de hal, waar we samen op staan. Maar nu nog niet hoor mama, later pas. Nee, verder hoef ik echt niets. Want de mooiste herinneringen aan jou die zitten in mijn hart. Dat weet je toch!

Wat zeg je er van. Kopje thee?

Je dochter.

Lees ook dit prachtige artikel uit de NRC over spullen minimaliseren voordat je doodgaat.

Boekentip: De edele Zweedse kunst van het opruimen

Lees ook:

– Goede doelen voor jouw overbodige spullen
– Een doosje vol herinneringen.
– Döstädning: Opruimen voor je doodgaat

Wat als je alles kwijt raakt?

Vandaag kwam ik een quote op Instagram tegen: ‘Word verliefd op je spullen.’ Met de achterliggende gedachte natuurlijk dat je goed zorgt voor de spullen die je hebt. Minimalisten kopen niet veel spullen, maar de spullen die ze kopen zijn vaak weloverwogen gekocht. Vaak onder eerlijke omstandigheden gemaakt, en het liefst van materiaal dat het milieu, dier en mens zo min mogelijk schaadt. Vaak daardoor ook wat duurder. (Of moet ik zeggen minder goedkoop. Want je behoort natuurlijk de prijs te betalen van wat het product werkelijk waard is.) Dat maakt dat minimalisten precies weten wat ze hebben, van hun spullen houden en er goed voor zorgen.

Maar stel, je hebt een aantal bezittingen waar je een beetje verliefd op bent, wat gebeurt er dan als je het kwijt raakt?

Ik roep altijd dat we ons minder met spullen moeten bezig houden en meer met het leven. Zo gingen we dan ook, toevallig op ‘black friday’ een weekendje er tussenuit met een aantal familieleden. En wat was het gezellig en wat hebben we genoten. Het huisje had een wasmachine en een droger, dus we besloten om op de laatste dag nog even de kleding en handdoeken van het hele gezin te wassen zodat het thuis zo de kast in kon. Na alles netjes en zorgvuldig op gevouwen te hebben, besloot ik alles even in een grote grijze vuilniszak te doen, zodat alles netjes zou blijven en het zo de auto in kon.

Voel je hem al aankomen? Dit had ik dus beter niet kunnen doen…

Een ander familielid was zo vriendelijk om het afval weg te brengen.

+¥¥}%**{£{$|¥|?\’{>|¥~¥<*{^{+?!{%{*|£

Dat dus.

Onze mooie met zorg uitgezochte duurzame kleding, handdoeken én mijn mooie draagdoek lagen nu in een ondergrondse container en zal worden vernietigd. Er ging van alles door me heen. Maar toen alle emoties wat neergedaald waren kwamen er ook momentjes van besef, van dankbaarheid en van nuchterheid. Het is maar materiaal. We hebben een fantastisch weekend gehad, we hebben allemaal elkaar nog en we zijn gezond.

En ja, het is zonde dat er een paar honderd euro aan materiaal wordt vernietigd, inclusief een aantal dingen waar ik werkelijk een beetje verliefd op was. (vooral op de babykleertjes en op mijn nieuwe Qnoopsokken!) En ja, het is een klein beetje om te rouwen. Maar wat te denken van al die mensen die niet die ene vuilniszak vol, maar ál hun bezittingen kwijt zijn geraakt door een brand, oorlog of natuurgeweld?

Naast het trauma dat ze hebben opgelopen volgt er vaak ook een periode van rouw. Omdat wij mensen toch echt van onze spullen kunnen houden, vooral ook van de spullen met een emotionele lading. En om al je spullen in één klap ongewild kwijt te raken doet nou éénmaal pijn.

Maar materiaal blijft materiaal, we kunnen het niet meenemen naar het hiernamaals. En alle herinneringen? Die zitten nog altijd in ons hart.

Dus ik stel voor om in plaats van verliefd te worden op je spullen, verliefd te worden op het leven.
Wees dankbaar voor wat je bezit maar wees nog dankbaarder voor elkaar.

 

 

 

Het minimalisme-virus

Ik heb het, mijn schoonzusje heeft het en mijn andere schoonzusje heeft het daarna ook gekregen. Het is erg besmettelijk. De vriendinnen van mijn schoonzusjes hebben het vervolgens ook gekregen en het virus heeft zelfs toegeslagen bij mensen waarvan je het niet verwacht. Bij mijn tante en schoonmoeder notabene! Zoals ik al zei, erg, heel erg besmettelijk.

 

Het virus heeft toegeslagen op het moment dat ik kwetsbaar was. Ik had net een kind gekregen, zat niet erg lekker in mijn vel en ik stoorde me ineens enorm aan alle spullen om me heen. Ik ging rondneuzen op het internet en kwam door bepaalde webpagina’s in aanraking met het minimalisme, de vermoedelijke bron van het virus.

 

Het virus opende gelijk mijn ogen. BAM! Hartstikke besmet! Een gevoel alsof je wordt overgenomen. Het begon bij mij met een kastje in de slaapkamer. Een grote plastic tas vol met make up, sieraden en haarspulletjes was het resultaat. Buurmeisje was er heel gelukkig mee, maar ik was nog veel gelukkiger. Nu konden alle lades weer dicht! Op het hoogtepunt van het virus was ik echt niet meer te stoppen. Met 30 graden buiten stond ik op een bloedhete zolder al mijn spullen uit te zoeken. De symptomen van het virus liegen er dan ook niet om. Het begint met adrenalinestoten en opruimwoede, wat uiteindelijk overgaat in kalmte, tevredenheid en een intens gevoel van geluk. Want há, loslaten is zó lekker!  

 

Je snapt na een poosje niet waarom je leefde zoals je voorheen deed, je wordt veel minder materialistisch en je dankbaarheid groeit met de dag. Ook je huis verandert mee, het wordt lichter, ruimer en overzichtelijker. Met andere woorden, het leven wordt gemakkelijker en simpeler.

 

Nu ben ik al een aantal jaren besmet en staat het kastje, waar het allemaal mee begon, er al lang niet meer. Ik had geen spullen meer om erin te stoppen. Bij de mensen van de kringloopwinkel ben ik inmiddels een bekende. Ik geef andere mensen ervaringen cadeau of dingen die op gaan. De Action loop ik voorbij en sta nooit meer klagend voor mijn kledingkast omdat ik niet weet wat ik aan moet trekken. Mijn huis is gemakkelijker schoon te houden, we reizen licht en mijn dochter heeft alleen speelgoed waar ze ook echt mee speelt. En oh ja, ik houd elke maand meer geld over, nu ik geen tierlantijntjes en overige onnodige zaken koop.

 

Als mensen mij op feestjes vragen hoe het met me gaat vertel ik ze vol overtuiging over mijn ontwaking. Helaas besmet ik dan vaak ook onbedoeld andere mensen met het virus. Excuses, maar geloof mij, dit minimalisme-virus is het beste wat je ooit kan overkomen. Ik hoop dat het nóóit weer overgaat. Jelle, bedankt!

 

De balans opmaken in drie stappen

de-balans-opmaken

 

Nu het einde van het jaar nadert is het voor velen een mooi moment om eens de balans op te maken. Hoe gaat het in je leven? Wat gaat goed en op welk gebied zou je graag verandering zien? Wist je dat je met hele kleine nieuwe gewoonten in je dagelijks leven al een wereld van verschil kunt maken en je leven beter in balans kunt brengen? Je moet er alleen wél in geloven.

 

De balans opmaken in drie stappen

Stap 1) Maak de balans op

Bedenk als eerste welk gebied van je leven uit balans is. Wat stoort je op dit moment in je leven? Heb je te weinig qualitytime met je man of kinderen? Loop je altijd achter met de was? Heb je veel hoofdpijn? Kom je niet uit met je geld? Vind je jezelf te dik of wil je graag meer energie? Leef je te veel online of zie je je vrienden te weinig en baal je daarvan? Wat het eerste in je op komt heeft waarschijnlijk het meeste prioriteit. Schrijf het op.

Stap 2) Bedenk een oplossing

Voor elk probleem is een oplossing. “Wanneer je iets wilt, zweert heel het universum samen om je droom te verwezenlijken”, aldus Paulo Coelho uit de Alchemist. Geloof er dan ook in dat het anders kan. Vraag jezelf eerst af waarom het een probleem is en bedenk vervolgens één of meerdere oplossingen. Een oplossing hoeft er niet direct te zijn. Soms komt het pas een paar dagen nadat je jezelf (of het universum) de vraag hebt voorgelegd. Soms komt er een boek op je pad over het onderwerp, kom je een vriend tegen die een perfecte oplossing voor je heeft of wordt je ’s ochtends wakker met een geweldig idee dat voor jou werkt.

Stap 3) Bedenk micro-acties om de nieuwe gewoonten in je leven te implementeren

Vele problemen zijn met micro-acties op te lossen. Elke actie maakt een verschil. Wist je bijvoorbeeld dat wanneer 25% van de Nederlanders drie dagen achterelkaar één stuk zwerfafval zou opruimen, Nederland al schoon zou zijn? Zo kan een ander ontbijt al verandering brengen in je energie of gewicht, een ander avondroutine al verandering maken in je geestelijke balans of een simpel wasschema je wasprobleem oplossen. 😉 Het gaat er om dat je het werkbaar maakt voor jezelf. Eis niet teveel van jezelf en wees niet te streng. Het is net als met het minimalisme, stapje voor stapje kom je er wel. Zolang jij je doel maar voor ogen houdt.

Wat is bij jou uit balans en hoe ga jij dat oplossen?

De ultieme beproeving

We hebben niet zoveel spullen nodig! roep ik elke dag weer. Sinds ik op mijn minimalistische pad ben weet ik mijn mantra aardig vol te houden. Een enkele keer ging ik nog de mist in, maar hé, vooruitkomen gaat met vallen en opstaan toch?

Gisteravond was wel de ultieme beproeving. Ik ging met twee vriendinnen naar een niet nader te noemen prachtig, megagroot tuincentrum in Noord Holland. En wat was het mooi! En wat een mooie spullen en wat een fijne kerstsfeer! De oude ik zou zeker met een wagen vol spullen de winkel uit komen en wellicht nu 100 euro of meer lichter zijn. 

Toen mijn leven nog niet was verlicht met het minimalisme (vind je dat nou niet mooi gezegd?), ging ik regelmatig naar een tuincentrum. Ik kocht nieuwe plantjes, voor binnen en buiten, of kandelaars, kaarsjes, een mooie schaal of wat ik maar mooi vond voor in of om mijn huis. Honderden euro’s heb ik door de jaren heen uitgegeven. 

Nu ik de meeste overbodige spullen uit mijn huis heb verwijderd (dus ook al die tuincentrumspulletjes), voelde het gisteravond een beetje dubbel om weer sinds een lange tijd weer in een tuincentrum te zijn. Ik keek om me heen naar al die overvloed van spullen en besefte dat alles wat in die winkel stond we helemaal niet nodig hebben. Maar het was wel prachtig en heel gezellig, maar ook zo verleidelijk. Ik zag die mooie grote vazen al staan in mijn vensterbank. Of die mooie grote houten engel of nog misschien een paar kaarsen erbij? De kandelaars vond ik ook zo mooi, de kleur was perfect. Maar toen realiseerde ik me dat ik al een prima stel kandelaars heb. Ik heb verschillende dingen vast gehad, sommige dingen zette ik in onze kar, maar uiteindelijk zette ik alles weer terug. Want ik besefte dat ook deze spullen ooit weer mijn huis zouden verlaten. En op dit moment zouden ze niets toevoegen aan mijn leven.

Of ik uiteindelijk niets gekocht heb? Ja toch wel. Een kerstkrans voor aan de voordeur. Maar wel ééntje van puur natuur, zodat hij na de kerst weer gecomposteerd kan worden.

Verder niets…. oke, bijna niets.

FullSizeRender (13)
Ik koos voor mijn dochter (3) een heel lief klein schattig kerstengeltje uit voor in de kerstboom… oeps…