Spullen zijn in principe niets. Ze betekenen niets. Het is slechts materiaal. Het zijn wij mensen die er een betekenis aan geven.
Een stoel is om op te zitten, maar wie zegt dat je er niet op kan staan? Of als nachtkastje kan gebruiken?
Het zijn ook wij mensen die er emotionele waarde aan toekennen.
Stel je krijgt een beeldje van je moeder vlak voor ze sterft. Je zet het in de kast en koestert het. Dan krijg je op een dag precies zo’n zelfde beeldje van een willekeurig iemand. Je zet het beeldje naast het beeldje van je moeder in de kast. Op een dag valt één beeldje stuk. Maar je hebt geen idee of het het beeldje van je moeder was, of het beeldje die je van de willekeurige persoon hebt gekregen. Want ze waren immers identiek. Zou je nu moeten huilen of niet? Zou het de herinneringen aan je moeder beïnvloeden?
Het zijn slechts jouw gedachten
Een object kan voor de één de wereld betekenen terwijl het voor de ander slechts een stuk afval is. Iedere persoon hangt weer andere waarden aan spullen. Maar het zijn slechts jouw gedachten, het zijn meningen. Dus je spullen zijn eigenlijk niets.
Ze zijn slechts een hulp middel om je leven te veraangenamen. Daarom zou je bij veel spullen jezelf kunnen afvragen of het je daadwerkelijk helpt.
Maar het is en blijft slechts materiaal.
Heb je een taalfout of een niet werkende link gezien in deze blog? Meld het me! Zoek je me ook gezellig op Instagram op voor handige tips over minimaliseren en huishouden? -> dieuwke_moedersminimalisme
Zo eens Dieuwke!
Toevallig viel mijn oog vd wk op het tv programma van de rijdende rechter. Twee oude dames kibbelden, ten koste van een jarenlange vriendschap nota bene, over een klassieke grammofoon met zo’n toeter er aan. Toen bleek ook nog eens dat dat ding nep was, het was 6 eur waard. Voor beide dames ging het om een herinnering aan een gemeenschappelijk dierbaar persoon. De vrouw die de zaak verloor gaf niet op maar wilde in hoger beroep.
Beide dames zagen niet dat ze hun kostbaarste goed verspeelden: hun tijd én hun vriendschap. En de herinnering zit niet in de grammofoon maar in je hart
Ik zeg altijd: je laatste jas heeft geen zakken, er kan niks mee! Loslaten dus!
Fijn wkd, groet Luc