De weggeefkast

Corine Lagerweij uit Stiens heeft een heuse ‘weggeefkast’ die ze ‘It Fuortjaan-kabinet’ heeft genoemd. Dit vond ik zo inspirerend! Dit zouden echt meer mensen moeten doen! Ik heb Corine daarom gevraagd om haar verhaal te doen.

“Hi, ik ben Corine Lagerweij. Een dochter van God en daarnaast nog veel meer. Vrouw van een heel zorgzame man die me op handen draagt, moeder van 2 zoons die hun moeder graag uitdagen, maar heel sociaal en liefdevol zijn, vriendin van een paar geweldige vriendinnen, dochter van 2 prachtige ouders, juf van een groep super kinderen, buurtgenoot in de gezelligste straat van Nederland, zus van 3 broertjes met mooie gezinnen etc.

Ik heb veel creativiteit in me en vind super veel dingen leuk. Ik ben een echte ideeënjunkie, ik bruis altijd van de plannen en ideeën en sommige dingen voer ik uit en sommige dingen niet. Ik mag ontzettend graag geven, cadeautjes maken, mensen verrassen. Ik geef, niet om zelf te krijgen, maar om anderen te inspireren om ook te geven.”


Hoe ben je op het idee gekomen om een weggeefkast te beginnen?

“Zoals ik hierboven al schreef, ik bruis altijd van de ideeën en plannen. Ik hoorde van een vriendinnetje van een weggeefkast in Franeker en een weggeefwinkel in Utrecht. Ik was direct laaiend enthousiast. Ik ben eens gaan zoeken in op het internet naar het principe en voorbeelden. Ik kwam ze tegen in Berlijn en andere grote steden. Maar in Berlijn staat een kast die mijn voorbeeldkast werd. Ik zou het liefst een weggeefwinkel openen op termijn, voor nu is een kast haalbaar, omdat hij op mijn eigen terrein staat en nu binnen de mogelijkheden past.

Het idee van geven en nemen zonder dat er geld aan te pas komt dat spreekt mij zo aan, daar wilde ik echt wat mee. Dus ik heb gezocht naar mogelijkheden die ik had.

Ik heb sloophout gebruikt van onze schutting die na 30 jaar instortte, maar het hout was op veel plekken nog goed. Alleen voor het frame heb ik hout gekocht van een potje geld wat ik gebruikt voor mijn idealen en dromen die ik heb.

Daarna heb ik de kast eigenhandig in elkaar gezet, tot verrassing van menig buurman.”


Hoe werkt de weggeefkast?

“Iedereen mag spullen inbrengen en halen. Alles gebeurt met gesloten portemonnee, dit vind ik zo mooi, want ik houd van duurzaamheid en recyclen. Je mag alles brengen, zo lang het heel en schoon is en het moet in de kast passen. Je mag ook zoveel meenemen als je wilt, je hoeft niet eerst zelf in te brengen, je mag altijd meenemen waar je belangstelling voor hebt.

Ik ruim 1 keer per week ongeveer op. En als ik dingen zie die toch wat stuk zijn gooi ik het weg, en als het er al lang staat, breng ik het naar de kringloopwinkel.”


Hoe kom je aan alle spullen voor in de kast?

“Dat is alles wat mensen komen brengen. Ik heb tot nu toe via Instagram, mond tot mond reclame en de krant bekendheid gegeven aan de kast. En mensen komen daardoor naar de kast om te kijken of er iets leuks is of om spullen te brengen. Ik zie soms ook dingen weer terug komen nadat het een tijdje bij iemand in huis heeft gestaan.

Sinds kort staan er ook visitekaartjes in de kast die mensen mee mogen nemen om uit te delen.

De volgende stap die we gaan zetten, is een flyer maken die we in de buurt willen gaan rond brengen.”


Wat voor spullen liggen er in de kast?

“Dit is echt van alles, zolang het maar in de kast past. Decoratiespulletjes, kerstspullen, puzzels, boeken, kleding, toiletartikelen, schoonmaakmiddelen, babyspullen, tijdschriften, speelgoed.

Een paar voorbeelden die ik voorbij heb zien komen:

Zindelijkheidtrainer, fotolijsten, hele complete serviezen, theemokken, schoenen, voetbalschoenen, DVD’s, tassen.

Je kunt het zo gek niet bedenken of we komen het tegen. Dat maakt het zo leuk, want ik haal er soms zelf ook dingen uit, die ik zo leuk vind. En geregeld zet ik zelf weer dingen in, die een ander kan gebruiken. Ik haal er zelfs spulletjes uit die ik gebruik voor cadeautje voor anderen.”


Wordt er veel gebruik van gemaakt? En door wie?

“Ik kan niet helemaal inschatten hoeveel er gebruik van gemaakt wordt, maar ik denk dat er dagelijks wel een 3 tot 4 mensen even langs komen. Hetzij om te brengen, hetzij om te mee te nemen. Het publiek is zeer wisselend, de mensen van de woongroepen hier in het dorp vinden het geweldig, een paar kinderen komen heel graag met hun moeder even mee, maar ook jonge stellen die niet veel geld hebben, en oudere mensen die graag even een loopje doen en even komen kijken.

Ik heb geregeld een praatje met mensen die langs komen en ik hoor zulke leuke reacties. Dat maakt me nog meer enthousiast om er mee door te gaan en te kijken naar mogelijkheden die we kunnen inzetten. Mensen komen van 2 dorpen verderop speciaal hierheen gereden om te kijken naar de kast, omdat ze er over gelezen of gehoord hebben.

Mensen die in quarantaine hebben gezeten, die daar eindelijk weer uit mogen en hun eerste tochtje is naar de weggeefkast.

Ik word zo blij van dit soort verhalen. Echt geweldig.”


Heb je nog tips voor andere mensen die ook een weggeefkast willen beginnen?

“Blijf je verantwoordelijk voelen voor de weggeefkast, geef er bekendheid aan in de social media, stel duidelijke regels op en hang die in de kast, maak af en toe een praatje met mensen als je ziet dat er mensen langs komen. Zet hem zo neer dat je er niet vanuit je raam meteen zicht op heb, maar net weer genoeg zicht, zodat mensen zich netjes blijven gedragen.

Ruim elke week op en zorg dat het netjes blijft.

Achteraf had ik er wel een deur voor willen hebben, maar misschien kan ik dat nog eens maken. Maar dat is een project voor later.

Soms moet je het gewoon doen en niet te lang over twijfelen. Het is wel goed om na te denken over je insteek om een kast te beginnen, wat is je doel? En doe het vanuit je hart, want winst behaal je er niet op, maar doe het met ziel en zaligheid. Leg er liefde in, want dat proeven en voelen mensen.

Ik hoop dat het mensen inspireert om te geven en te delen. Sharing is caring!!!”

Volg ‘It Fuortjaankabinet’ ook op Facebook en Instagram.

Gastblog: Noodgedwongen ontspullen

Ik stel jullie even voor; dit is Klasina van der Werf. Ze is moeder, tekstschrijfster én de nieuwe gastblogger voor MoedersMinimalisme. Ze gaat verhuizen en wil daarom ontspullen. En hoe dat gaat? Je leest het in haar blogs!

klasina van der werf
Fotograaf: Marit Anker

Ontspullen, ik probeer het al jaren, maar tot nu toe is het nog nooit gelukt. Sterker nog, als er iemand niet geschikt is voor ontspullen, dan ben ik het wel. Ik hou van gezelligheid in huis. En dat associeer ik met spullen. Het nadeel is dat ik daardoor het gevoel heb dat ik hele dagen aan het opruimen ben in huis. Vooral sinds we kinderen hebben.

Vorig jaar interviewde ik een vrouw voor de krant over minimaliseren, Jannie. Zij stelde dat een leven zonder spullen om je heen heerlijk is: je hoeft geen spullen meer op te ruimen in huis, schoonmaken is sneller klaar en lege ruimtes geven meer rust. Spullen geven alleen maar meer prikkels, zijn slecht voor het milieu en voor je eigen portemonnee.

Ik vertelde haar dat ik ook wel wil ontspullen, maar dat ik het moeilijk vind. Waar moet je beginnen? Minimaliseren is een proces, zei Jannie. ,,Bij sommigen gaan de spullen er aan de achterdeur uit en bij de voordeur weer in. Het is met spullen net als met suiker. Als je meer consumeert, heb je er ook meer behoefte aan.’’ Ze voegde er overigens aan toe dat het bij kinderen anders is. ,,Kinderen hebben speelgoed nodig, om te leren, ruimtelijk inzicht te krijgen  en te fantaseren. Je kunt minimalisme niet opdringen, maar wél het goede voorbeeld geven.’’

Ik hield de woorden van Jannie in mijn achterhoofd, vooral haar opmerking dat het een proces is. Met de verkoop van ons oude huis – een monumentaal pand met ruime zolder – werd de eerste stap al gezet. We verhuisden begin dit jaar naar een huurwoning, een grote woonboerderij, waar we onze spullen tijdelijk op zolder mochten stallen. Daar begon de eerste schifting al. Wat nemen we wel en niet mee naar een nieuw huis? Best lastig als je nog niet weet waar je gaat wonen.

Inmiddels zijn we een half jaar verder en hebben we een woning gekocht in Dokkum. Sfeervol, maar klein. Dat is een bewuste keuze geweest. We willen niet een grote woning met een hoge hypotheek. Een huis moet vooral gezellig zijn. En met gezellig bedoel ik dit keer niet een huis vol kaarsjes, vaasjes en andere snuisterijen. We gaan nu met een schone lei beginnen en dat betekent écht ontspullen. We moeten ook wel, want in het nieuwe huis hebben we geen zolder…

Klasina van der Werf

PS: In mijn volgende blog vertel ik over hoe we gaan ontspullen, welke keuzes we (moeten) maken en hoe we daarmee omgaan. Tot slot volgt er nog een blog over de verhuizing en hoe het ons bevalt om te wonen in een huis met veel minder spullen.

Het verhaal van Tamara

Al sinds ik jong ben, houd ik van orde, structuur, overzicht en regelmaat. Het past bij mij als persoon: ik ben heel gevoelig en ben snel overstuur als er chaos is of er veel gebeurt om me heen.

Aan de ander kant houd ik ook van uitdagingen, ben ik heel creatief en zie ik overal iets moois in. Ik hoorde mezelf regelmatig zeggen: “Oh, daar kan ik echt iets tofs van maken.” Of “Zonde om weg te gooien!”

We kregen twee dochtertjes en daarbij ook speelgoed, véél speelgoed! Op het werk waren veel collega’s met dochtertjes en dus kwam er een roulatiesysteem van kinderkleding, véél kinderkleding!

Ikzelf had kleding voor werk, kleding voor thuis, kleding om te chillen, kleding voor als die kilo’s er weer af waren, kleding om mee te klussen. Er waren schoenen in alle soorten en kleuren. We houden van koken, dus er was veel kookgerei: van borden en schaaltjes tot allerlei keukentools. De kasten puilden uit.

Burnout

Twee jaar geleden kreeg ik een burn-out. Een flinke ook. Werkgerelateerd; de druk was te hoog en de motivatie gedaald tot het nulpunt. Ik zat meer dan een jaar thuis en in die tijd werd ik intensief gecoacht, had ik tijd om na te denken en kwam het besef: dit is mijn kans om mijn leven over een andere boeg te gooien. Op alle gebieden! Door de enorm hoge stress die ik ervoer, groeide het verlangen om terug te gaan naar orde, structuur en voorspelbaarheid. We hebben twee dochtertjes, ten tijde van die burn-out twee en vier jaar oud. Pittige leeftijden!

Ons huis kon je beschrijven als: een ‘gezellige’ chaos. Van binnen knaagde het: ik wil orde en rust. Overzicht. Dit is nodig om die prikkels te managen en niet alleen voor mij, maar ook voor onze gevoelige dochters en mijn eveneens prikkelgevoelige man.

De boeken van Marie Kondo kwamen in huis. Daarna las ik over FlyLady. Dat leek beiden enorm te passen bij mijn wens! Mijn man was niet te overtuigen. “Je T-shirt bedanken?! Wat een onzin!” “Een logboek bijhouden over wat ik in huis doe? Echt niet.”
Hij hielp me ook niet mee in mijn wens bepaalde ruimtes op te ruimen, tot grote frustratie van mij. Een burn-out helpt niet mee in de kwaliteit van plannen en denken en mijn energielevel, dus het opruimen ging extreem traag…

Mijn man zei: ik snap nu helemaal waarom je zo graag wilt opruimen!

Lade voor lade

Ik ben stoïcijns begonnen met een aantal veranderingen en opruimen. In het kader van: dan is mijn kast in ieder geval wel netjes. Het ging lade voor lade, plankje voor plankje. Maar: wat een verademing! Die strakke kasten met kleding! Kicke! Weggooien en verkopen van spullen werd bijna een sport; ik verkocht spullen op Marktplaats en spaarde voor een nieuwe naaimachine. Wat een toffe beloning en het werkte twee kanten op: meer overzicht én een naaimachine als beloning voor mijn werk.

Dankjewel schoenen

Mijn man stoorde zich al tijden aan de schuur. Op een mooie lentedag, hebben we deze aangepakt: alle zooi eruit en schiften, wat brengen we naar de stort van de gemeente en wat mag terug. Ik hoorde hem die dag een keer zeggen: “Dank je wel schoenen, voor al die stappen die we samen hebben gezet.” Een beetje cynisch, dat wel…
Mijn man was zó blij met het resultaat, dat hij naar me toe kwam en zei: “Ik ben zo mega blij dat dit opgeruimd is, ik snap nu helemaal waarom je zo graag wilt opruimen! Vanaf nu gaan we het samen doen en help ik je waar ik kan!”

De kinderen leren nu ook dat het fijn is om speelgoed en kleding aan anderen te geven.

En zo geschiedde: we hebben samen een plan gemaakt wat we eerst wilden opruimen. Ik leerde mijn gewoonte af om leuke spulletjes te kopen die we niet nodig hebben, door mezelf telkens de vraag te stellen: is het noodzakelijk? Word ik hier blij van?
Met de Marie Kondo trucs werden de kasten leger en de kleding netjes opgevouwen.


De kinderen leren nu ook dat het fijn is om speelgoed en kleding aan anderen te geven. Met grote regelmaat lopen we hun kamertjes door met als doel: wat kan iemand anders blij maken. Spullen die kapot zijn, gaan weg.

Een proces

Het is een mindset die we veranderd hebben. Het is ook een proces. Creatieve dingen zijn nog een uitdaging voor mij persoonlijk. Er zijn nog steeds teveel spullen in huis. Schoonmaakmiddelen zijn ook zo’n doorn in het oog, dus ik verdiep me nu in natuurlijke schoonmaakmiddelen met zo min mogelijk verschillende flessen. Minder afval, minder verpakkingen. Geen fles shampoo, maar een shampoobar. Elke week gaan er spullen naar de kringloop of de container in. Het balletje rolt vanzelf verder.

Nogmaals: het is een proces. Toen ik dat accepteerde, werd alles zoveel eenvoudiger.

Minimaliseren voelt niet als controle willen hebben, maar het creëert rust, overzicht en tijd voor elkaar. En dat laatste is de grootste winst. ❤️

P.s. Ik ben erg blij met de Facebookpagina ‘Minimaliseren kun je leren‘; het heeft veel voor me gedaan ❤️

Liefs, Tamara

Wil jij ook je verhaal kwijt? Mail je verhaal in max. 500 woorden met een paar bijpassende foto’s naar dieuwke@moedersminimalisme.nl. Is schrijven niet helemaal je ding? Mail dan je telefoonnummer, dan bel ik je voor een telefonisch interview. Uiteraard mag je anoniem blijven.

Het verhaal van Gaby

Dit is Gaby, 37 jaar en een alleenstaande moeder van 2 kinderen met special needs. Gaby is opgegroeid tussen de rommel want haar moeder was een hoarder en ook Gaby zelf verzamelde veel te veel spullen.

Hoe was het om tussen de rommel op te groeien?

Mijn moeder was een hoarder. Ik groeide op tussen dozen en spullen. Ook zag ik geen stukje muur meer aangezien mijn moeder klokken spaarde en dus 72(!) klokken aan de muur had hangen. Voor de rest had ik niet veel. We hadden geen luxe en we moesten elk dubbeltje omdraaien.

Wat voor invloed had dat op jou toen je zelf volwassen werd?

Ik ben zelf ook gaan hoarden toen ik geld ging verdienen. Ik wilde luxe en snel ook. Ik had elke 3 maanden een nieuwe mobiel en ik kocht de meest nutteloze dingen. Mijn hoardgedrag werd steeds erger, totdat mijn partner mij verliet en ik alles moest verkopen om aan geld te komen voor ons kind. Daar zat ik dan… Ik ging van luxe naar bijna niks. Ik vulde de leegte in mij met spullen. 

Ik kocht elke 3 maanden een nieuwe mobiel.

Wanneer besefte je dat je wilde gaan minimaliseren?

Toen ik alleenstaande moeder werd, ben ik zo diep in een gat gevallen dat ik alles moest verkopen zodat ik geld had om voor mijn kind te kunnen zorgen. Ik ben toen ook anders naar geld en spullen gaan kijken. Ik ging in therapie en daar bleek mijn hoardgedrag een reden te hebben. Sinds kort heb ik de instelling: als ik dood ga dan neem ik het toch niet mee. Ik laat alles hier achter, dus ik verzamel nu liever fijne herinneringen.

Wat zou je andere hoarders adviseren?

Hoarden heeft meestal een onderliggende betekenis/probleem. Onderzoek dat eerst. Ga ook eens na wat je echt gelukkig maakt. Schrijf dat op en denk 20 keer na voordat je wat koopt.

Hoe bevalt het leven met minder spullen je?

Ik ben vaak bezig met ontspullen en ik vind het heerlijk om te leven met zo weinig mogelijk spullen. Ontspullen werkt bevrijdend voor mij.

Wil jij ook je verhaal kwijt? Mail je verhaal in max. 500 woorden met een paar bijpassende foto’s naar dieuwke@moedersminimalisme.nl. Is schrijven niet helemaal je ding? Mail dan je telefoonnummer, dan bel ik je voor een telefonisch interview. Uiteraard mag je anoniem blijven.

Het verhaal van Ilona

Ilona is een spontane vrouw van 34 jaar. Ze is alleenstaande moeder van haar zoon (11). Ze houdt van een healthy lifestyle, werkt sinds een aantal jaren bij de politie en vindt het heerlijk om te huishouden en te tuinieren. Ilona leeft met weinig spullen, maar dat was in het verleden wel anders.

Waarom bewaarde je in het verleden al je spullen?

Van huis uit heb ik mee gekregen om spullen te bewaren voor het geval dat je het nodig had. Vroeger hadden we meer dan dat wij eigenlijk nodig hadden. Ik kende niet anders.

Waarom ging je minimaliseren?

Ik kreeg een relatie en we gingen samenwonen. Er ontstond veel onrust door de vele spullen die we verzamelden en ook met onze relatie ging het helaas niet goed. Ik raakte zwanger en alle ellende stapelde zich op.

Van heel veel spullen heb ik afscheid genomen en daardoor kon ik het verleden achter mij laten.

De relatie ging over, ik belandde in de schulden en mijn leven was een puinhoop… Uiteindelijk kreeg ik de hulp en ondersteuning die ik nodig had om uit deze situatie te komen. Ik kon verhuizen naar een nieuw (of eigenlijk oud uit 1920) huisje en echt een nieuwe start maken. 

Ik zag hoeveel spullen ik had toen ik ging verhuizen. Besefte dat ik dat lang niet allemaal nodig had. Ook wilde ik het verleden afsluiten, veel spullen herinnerde mij aan de nare tijd.

Ik nam al mijn spullen mee en zocht ze één voor één uit. Slechts een klein deel van de spullen kreeg een mooi plekje in mijn nieuwe huis. Van heel veel spullen heb ik afscheid genomen en daardoor kon ik het verleden achter mij laten. 

Wat zou je anderen adviseren die na een scheiding in de schulden zitten?

Met de juiste hulp kom je uit deze situatie. Hiervoor moest ik mijzelf kwetsbaar opstellen en om hulp vragen en deze aanvaren. Fysiek fit zijn hielp mij om dit mentaal aan te kunnen. Wees sterk en haal de kracht uit kleine mooie dingen.

Hoe bevalt het om te leven met minder spullen?

Bevrijdend! Er is echt een last van mij afgevallen. Ik heb nu de ruimte en de rust. Ik en mijn leven zijn hierdoor in balans.

Wil jij ook je verhaal kwijt? Mail je verhaal in max. 500 woorden met een paar bijpassende foto’s naar dieuwke@moedersminimalisme.nl. Is schrijven niet helemaal je ding? Mail dan je telefoonnummer, dan bel ik je voor een telefonisch interview. Uiteraard mag je anoniem blijven.