Ik loop door het hok van mijn vader. Ik bekijk zijn werkbank, zijn gereedschap en zijn tafel met zijn grote hobby, de modeltreintjes. Zijn werkjas hangt aan een haakje, zijn schoenen staan bij de kapstok. Alles ligt nog precies zoals hij het achter heeft gelaten. Het is nog maar een paar dagen terug dat hij overleed. Hij werd 70 jaar. Al zijn spullen doen me denken aan dit gedicht van Tine de Jong, dat ik eerder plaatste op mijn website. “Ze zijn ons maar geleend, de vele aardse dingen. Ons onbetwistbaar eigendom, zijn de herinneringen.”
En natuurlijk was ik me hier allang van bewust, maar de dood was (gelukkig) voor mij nog nooit eerder zo dichtbij geweest. Nu zag ik met eigen ogen hoe plotseling we kunnen worden weggerukt van onze dierbaren en al onze spullen. We zijn maar tijdelijk op onze aardse leerschool. De één is er wat langer dan de ander. Maar we moeten allemaal op een dag onze spullen achterlaten want we kunnen niets meenemen.
De slogan op mijn website is niet voor niets: ‘Omdat de mooiste dingen in het leven geen dingen zijn.’ Stel morgen kom je op je eindstation aan. Kun jij jezelf dan in de spiegel kijken? Heb je het leven geleefd dat je wilde leven? Heb je je dierbaren lief gehad? Heb je gedaan wat binnen je mogelijkheden lag? En laat jij je dierbaren achter met spullen die ze werkelijk aan jouw doen denken?
Ik bekijk het treinspoor nog even waar mijn vader mee bezig was en voordat ik het licht uitdoe van het hok, ruik ik nog even aan zijn jas. Op een dag zal ook dit alles worden opgeruimd, maar dat geeft niet. Want al deze spullen zijn ons maar geleend, alleen de herinneringen dragen we voor altijd bij ons.
Boekentip: De edele Zweedse kunst van het opruimen is een praktische gids over döstädning, het Zweedse gebruik om je te ontdoen van alle onnodige materiële ballast in je laatste levensjaren. Op verrassend vrolijke wijze helpt Margareta Magnusson je te reflecteren op je leven – of dat nou binnenkort op zijn einde loopt of nog bij lange na niet. Ze helpt je inventariseren wat echt belangrijk is, zodat je comfortabel en stressvrij met je bezittingen én je herinneringen om kunt gaan.
Heb je een taalfout of een niet werkende link gezien in deze blog? Meld het me! Zoek je me ook gezellig op Instagram op voor handige tips over minimaliseren en huishouden? -> dieuwke_moedersminimalisme
Gecondoleerd met het verlies van je vader. Het zijn niet de spullen die jouw vader in leven houden maar de herinneringen aan hem. Al ben ik wel van mening dat bepaalde spullen daar aan kunnen bijdragen. Zo heb ik nog het dienblad van mijn oma. Elke keer dat ik het gebruik komen herinneringen bovendrijven.
Gecondoleerd met het overlijden van je vader. Zeventig is veel te jong…. sterkte.