Bezit

Waar ik mijn hart aan heb verpand
in mijn verspild verleden,
het ging voorbij, het hield geen stand,
het is als zand vergleden.
Ik heb mij steeds het meest gehecht
aan sterfelijke zaken,
aan dingen die ik nimmer echt
tot mijn bezit kon maken.
Maar alles wat zo dierbaar was
dat ik het heb verloren,
is mij sinds ik het kwijt ben pas
voorgoed gaan toebehoren.

 

Door Jean Pierre Rawie

De ultieme beproeving

We hebben niet zoveel spullen nodig! roep ik elke dag weer. Sinds ik op mijn minimalistische pad ben weet ik mijn mantra aardig vol te houden. Een enkele keer ging ik nog de mist in, maar hé, vooruitkomen gaat met vallen en opstaan toch?

Gisteravond was wel de ultieme beproeving. Ik ging met twee vriendinnen naar een niet nader te noemen prachtig, megagroot tuincentrum in Noord Holland. En wat was het mooi! En wat een mooie spullen en wat een fijne kerstsfeer! De oude ik zou zeker met een wagen vol spullen de winkel uit komen en wellicht nu 100 euro of meer lichter zijn. 

Toen mijn leven nog niet was verlicht met het minimalisme (vind je dat nou niet mooi gezegd?), ging ik regelmatig naar een tuincentrum. Ik kocht nieuwe plantjes, voor binnen en buiten, of kandelaars, kaarsjes, een mooie schaal of wat ik maar mooi vond voor in of om mijn huis. Honderden euro’s heb ik door de jaren heen uitgegeven. 

Nu ik de meeste overbodige spullen uit mijn huis heb verwijderd (dus ook al die tuincentrumspulletjes), voelde het gisteravond een beetje dubbel om weer sinds een lange tijd weer in een tuincentrum te zijn. Ik keek om me heen naar al die overvloed van spullen en besefte dat alles wat in die winkel stond we helemaal niet nodig hebben. Maar het was wel prachtig en heel gezellig, maar ook zo verleidelijk. Ik zag die mooie grote vazen al staan in mijn vensterbank. Of die mooie grote houten engel of nog misschien een paar kaarsen erbij? De kandelaars vond ik ook zo mooi, de kleur was perfect. Maar toen realiseerde ik me dat ik al een prima stel kandelaars heb. Ik heb verschillende dingen vast gehad, sommige dingen zette ik in onze kar, maar uiteindelijk zette ik alles weer terug. Want ik besefte dat ook deze spullen ooit weer mijn huis zouden verlaten. En op dit moment zouden ze niets toevoegen aan mijn leven.

Of ik uiteindelijk niets gekocht heb? Ja toch wel. Een kerstkrans voor aan de voordeur. Maar wel ééntje van puur natuur, zodat hij na de kerst weer gecomposteerd kan worden.

Verder niets…. oke, bijna niets.

FullSizeRender (13)
Ik koos voor mijn dochter (3) een heel lief klein schattig kerstengeltje uit voor in de kerstboom… oeps…

 

 

Minder meer

Minder Meer

Er zijn teveel mensen
Er zijn teveel woorden
Er zijn teveel sterren
Achter de maan
Er zijn teveel dagen
Die ik heb verslapen
Er is nog teveel
Wat ik niet heb gedaan

Ik heb teveel boeken
Die ik nog moet lezen
En ik denk nog teveel
Aan wat ik niet heb
Er is teveel vroeger
Wat ik moet vergeten
En ik heb met teveel vaak
Te weinig gezegd

En ik wil steeds meer
Steeds minder
Ik wil steeds minder
Minder meer
Er zijn teveel zinnen
Die ik nog wil zingen
Er zijn teveel landen
Waar ik niet ben geweest

Ik ben teveel binnen
Ik moet meer naar buiten
Teveel gedacht en
Te weinig geleefd

Ik heb teveel kaarten
Waarmee ik kan betalen
Ik heb teveel dingen
Waar ik weinig mee doe

Ik hoor teveel zinnen
Die zich blijven herhalen
Er zijn teveel beelden
Er is teveel onrecht
Er is teveel schoonheid
Die niemand meer ziet

Er is teveel oorlog
Te weinig verbeelding
Teveel van van alles
Te weinig van niets

Er is teveel leegte
Er zijn teveel zenders
Er zijn teveel egos
Het is niet gezond
Dezelfde gezichten
Dezelfde stront

En ik wil steeds meer
Steeds minder
Ik wil steeds minder
Minder meer

Er zijn teveel wegen
Die nergens naartoe gaan
Er zijn teveel mensen
Met teveel aan hun kop
Teveel beweging
Voor dat wat moet stilstaan
Teveel om te kiezen
En het houdt maar niet op

Ik zoek naar een eiland
Waar alles voorbijgaat
Een huis waar de tijd
Voor honderd jaar slaapt
Er is hier teveel
Wat mij niet kan boeien
Ik zoek naar een plek
Waar teveel niet bestaat

 

Stef Bos

Een jaar lang geen kleding kopen

Veerle Biront is kleur- en kledingstijladviseuze en heeft als motto: “We hebben niet veel kleding nodig, maar wel de juiste kleding.” Voor Moeders Minimalisme gaat ze de komende tijd een aantal blogs schrijven. Deze keer interviewde ze Jeanette die een jaar lang probeerde geen kleding te kopen.

Veerle: “Zou jij het kunnen: een jaar lang met een grote boog om elke kleding -en schoenenwinkel heen lopen? Ik ontmoette Jeanette en zij ging op 1 januari 2015 samen met haar zus de uitdaging aan. Als modeliefhebber kan ik het me niet voorstellen. Een jaar lang geen kleding kopen! Maar toch heeft het haar al veel positiefs gebracht. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en vroeg haar de kleren van het lijf. Elke week gaat Jeanette (54 jaar), gehuwd, werkende moeder van 2 kinderen,  wel even de stad in om te shoppen en geeft ze gemiddeld €200 per maand uit aan kleding en schoenen. Maar sinds 1 januari niet meer of iets moet echt kapot zijn….”

 

Wat was de aanleiding om te starten met je uitdaging “een jaar lang geen nieuwe kleding kopen”?

Het moment waarop mijn zus en ik constateerde dat onze kledingkasten behoorlijk vol waren. We zijn soms impulsief dus toen ik voorstelde om dan ‘gewoon een jaar lang geen kleding te kopen’, ging ze daar onmiddellijk mee akkoord.

Hoe heb je je voorbereid?

We hebben eerst onze eigen kledingkast kritisch bekeken en alles eruit gehaald wat we niet meer droegen. Uit die selectie hebben we nog kleding met elkaar geruild en wat overbleef naar de kledingcontainer gebracht.

Hoe weersta je de verleiding tot nieuwe aankopen?

Het gaat eigenlijk vanzelf. Je hebt de afspraak gemaakt en dat geeft een morele verplichting. Ik negeer elke etalage in de stad die mij naar binnen roept. Elke keer als je niks koopt en dus de verleiding hebt weerstaan, geeft het een bevredigend gevoel; ”het is weer gelukt!”

Wat vind je het moeilijkste aan de uitdaging tot nu toe?

Het moeilijkste is het moment dat er nieuwe modefolders in je brievenbus vallen. Dat is even slikken want er zitten soms wel erg mooie dingen bij. Maar dat moment is voorbij zodra je de folders weggooit.

Heb je al gezondigd?

Toen mijn winterjas, meteen in januari, kwijtraakte tijdens een feest, heb ik een nieuwe winterjas gekocht. Bij C&A, in de uitverkoop, voor 35 euro.
Dat was op zich al een prestatie, vond ik zelf.
Afgelopen zomervakantie heb ik voor het eerst echt ‘gezondigd’. Ik had alleen sportieve kleding meegenomen die ik minder geschikt vond voor een stadsbezoek in Zweden. Toen heb ik een goedkoop bloesje bij H&M gekocht.
Ik merkte wel dat door die aankoop er een soort barrière was doorbroken en ik heb de weken daarop toch nog meer dingen in de uitverkoop gekocht.
Wat me uiteindelijk toch een schuldgevoel opleverde. Dus ben ik ermee gestopt.

Wat heeft het je gebracht tot nu toe?

Rust, tijd, geld, tevredenheid en creativiteit. En complimenten!
Dat is nogal wat hè? Maar het is echt zo.
Ik houd tijd over want ik hoef niet meer te shoppen. Dat geeft tegelijkertijd ook rust. En ik bespaar geld, dat is duidelijk te merken. Ik ben creatiever met de kleding die ik wél heb. Ik combineer meer, en ik vermaak mijn kleding zodat ik het weer kan dragen.

 

Veerle: Wil jij jezelf ook uitdagen door een jaar lang geen kleding te kopen?

Bereid je dan goed voor en start met een grondige garderobecheck. De juiste kleding in je kast is essentieel om de uitdaging te laten slagen.
Daarna is het een kwestie van creatief combineren. En oké, een grote dosis zelfdiscipline, want de verleidingen zijn groot.

Maar je hoeft het niet alleen te doen! Ik begeleid je graag om je uitdaging te laten slagen, beginnende met een garderobecheck bij jou thuis.
Neem gerust contact met me op voor meer informatie.

Volg Veerle ook op Facebook, Instagram, Pinterest of Twitter.

Bron: Haute Couleur.nl

Wat doe ik ermee?

We willen alles hebben
het nieuwste van dit
en het mooiste van dat.
We vullen de kasten, de kamers, de huizen,
maar vullen we ook daarmee ons hart?

We verlangen, we kopen
we eisen, we hopen,
we vullen een leegte,
een groot gapend gat.
We vullen met het nieuwste van dit
en het mooiste van dat.

En ja, het staat leuk,
weer wat nieuws in de kamer
het maakt voor een tijd toch best wel blij.
Maar maakt het gelukkig?
Maakt het tevreden?
Geeft het voldoening, weer wat nieuws erbij?

En wat voor de mensen die het
niet kunnen kopen.
Die ook zo graag willen
en ook wel eens hopen.

Misschien kunnen we samen
een beetje anders een beetje minderen.
Iets leuks voor jezelf en iets goed voor een ander.
Een maaltijd voor de buren,
iets knutselen met de kinderen.
Wat doe je met je portemonnee?
Een beetje meer beseffen,
een beetje meer denken,
een beetje je afvragen,
wat doe ik ermee?

 

Door Jentl van Wijk  van Woordkunsten.