Waar ik mijn hart aan heb verpand
in mijn verspild verleden,
het ging voorbij, het hield geen stand,
het is als zand vergleden.
Ik heb mij steeds het meest gehecht
aan sterfelijke zaken,
aan dingen die ik nimmer echt
tot mijn bezit kon maken.
Maar alles wat zo dierbaar was
dat ik het heb verloren,
is mij sinds ik het kwijt ben pas
voorgoed gaan toebehoren.
Door Jean Pierre Rawie
Er zijn teveel mensen
Er zijn teveel woorden
Er zijn teveel sterren
Achter de maan
Er zijn teveel dagen
Die ik heb verslapen
Er is nog teveel
Wat ik niet heb gedaan
Ik heb teveel boeken
Die ik nog moet lezen
En ik denk nog teveel
Aan wat ik niet heb
Er is teveel vroeger
Wat ik moet vergeten
En ik heb met teveel vaak
Te weinig gezegd
En ik wil steeds meer
Steeds minder
Ik wil steeds minder
Minder meer
Er zijn teveel zinnen
Die ik nog wil zingen
Er zijn teveel landen
Waar ik niet ben geweest
Ik ben teveel binnen
Ik moet meer naar buiten
Teveel gedacht en
Te weinig geleefd
Ik heb teveel kaarten
Waarmee ik kan betalen
Ik heb teveel dingen
Waar ik weinig mee doe
Ik hoor teveel zinnen
Die zich blijven herhalen
Er zijn teveel beelden
Er is teveel onrecht
Er is teveel schoonheid
Die niemand meer ziet
Er is teveel oorlog
Te weinig verbeelding
Teveel van van alles
Te weinig van niets
Er is teveel leegte
Er zijn teveel zenders
Er zijn teveel egos
Het is niet gezond
Dezelfde gezichten
Dezelfde stront
En ik wil steeds meer
Steeds minder
Ik wil steeds minder
Minder meer
Er zijn teveel wegen
Die nergens naartoe gaan
Er zijn teveel mensen
Met teveel aan hun kop
Teveel beweging
Voor dat wat moet stilstaan
Teveel om te kiezen
En het houdt maar niet op
Ik zoek naar een eiland
Waar alles voorbijgaat
Een huis waar de tijd
Voor honderd jaar slaapt
Er is hier teveel
Wat mij niet kan boeien
Ik zoek naar een plek
Waar teveel niet bestaat
Stef Bos
We willen alles hebben
het nieuwste van dit
en het mooiste van dat.
We vullen de kasten, de kamers, de huizen,
maar vullen we ook daarmee ons hart?
We verlangen, we kopen
we eisen, we hopen,
we vullen een leegte,
een groot gapend gat.
We vullen met het nieuwste van dit
en het mooiste van dat.
En ja, het staat leuk,
weer wat nieuws in de kamer
het maakt voor een tijd toch best wel blij.
Maar maakt het gelukkig?
Maakt het tevreden?
Geeft het voldoening, weer wat nieuws erbij?
En wat voor de mensen die het
niet kunnen kopen.
Die ook zo graag willen
en ook wel eens hopen.
Misschien kunnen we samen
een beetje anders een beetje minderen.
Iets leuks voor jezelf en iets goed voor een ander.
Een maaltijd voor de buren,
iets knutselen met de kinderen.
Wat doe je met je portemonnee?
Een beetje meer beseffen,
een beetje meer denken,
een beetje je afvragen,
wat doe ik ermee?
Door Jentl van Wijk van Woordkunsten.
Ik wil het.
Ik moet het hebben.
Ik moet het bezitten.
Ik heb het.
Ik gebruik het niet.
Het heeft me geld gekost.
Het bezit mij.
Het heeft me veranderd.
Het steelt tijd van me.
Het heeft me verblind.
Het heeft me geleerd.
Het heeft me begeleid.
Ik hoef maar een beetje.
Ik bezit maar een beetje.
Ik ben gelukkiger met weinig.
Ik mis weinig.
Ik hoef me maar over weinig zorgen te maken.
Ik ben veranderd met weinig.
Orgineel: Ryan Nicodemus
Vrije vertaling door: Dieuwke van der Meer
Weet je wat je hebt? is de cirkel rond?
Zie je wat er staat of enkel wat er stond?
Krijg je wat je wilt?
Of zelfs meer dan wat je vroeg?
Ben je tevreden met het minste of is het meeste niet genoeg?
Raak je verwonderd van de sneeuw,
van het ruisen van de wind?
Geniet je van de vogels, van het lachen van een kind?
Creeer je je geluk, want binnen in jezelf is waar het eindigt en begint.
Hoe mooi kan het leven zijn.
Het is maar hoe je kijkt,
het is maar wat je droomt.
Hoe mooi is jouw werkelijkheid,
jij bent net zo rijk.
Zo rijk als je je voelt.
Zo rijk als je je voelt.
Tekst uit het liedje ‘Mooi’ van Marco Borsato