Wonen in een camper: deel 1

Dieuwke Minimalistische Moeder van de Maand

Heidi gaat met haar man en 5 kinderen op reis in een camper. Lees haar prachtige verhaal over haar voorbereidingen.

 

Heidi: ‘Als we allemaal 2 paar schoenen hebben, moeten we er al 24 meenemen…’ denk ik hardop. De baby reken ik daarbij nog even niet mee, want die loopt voorlopig nog niet op schoenen. ‘Waar moeten we alles toch laten?’ Gelukkig heeft mijn praktische man voor vrijwel alles een oplossing. Ik heb er alle vertrouwen in dat het gaat lukken.

De cijfertjes

20160515_11232124 schoenen, 5 kinderen en 2 volwassenen gaan op reis. Die schoenen, dat zijn de onze en die mensen, dat zijn wij. Dit gaat echt over ons. Jos en Heidi, 2 mensen die in 12,5 jaar tijd zijn uitgegroeid tot een gezin van 7 personen. Met onze 2 jongens en 3 meiden gaan we de wijde wereld in. We hebben een camper uit 1998 van 7 meter lang en 2,5 breed, ons eigen tiny house op wielen. Hier willen we 1 jaar lang in gaan wonen, tientallen mensen mee bezoeken en duizenden kilometers mee afleggen in binnen- en buitenland.

Worldschooling

Het plan is om deze zomer naar het hoge noorden te rijden en in de winter naar het zonnige zuiden. Onderweg hebben we tussenstops gepland bij verschillende particulieren en stichtingen waar we als gezin vrijwilligerswerk gaan doen. Het lijkt ons een geweldige leerzame ontdekkingstocht, zowel voor de kinderen als voor ons. De wereld is ons klaslokaal. We ontmoeten nieuwe mensen en andere culturen, we maken een budget en rekenen met vreemde valuta, we onderhouden de camper, we schrijven een dagboek, we werken in de natuur en we leven met z’n zevenen op 20m2 (maar onze achtertuin is de wijde wereld).

Ieder z’n ding

Al maanden zijn we bezig met de voorbereidingen. De camper is Jos’ domein, ik regel de boel hier thuis. Hij zorgt voor schoenenkastjes en kledinghaken, ik zorg voor 12 sandalen en 12 wandelschoenen én voor het wegwerken van die 66 andere schoenen in ons huis.
We staan voor twee uitdagingen. Ten eerste, alles wat we mee willen nemen moet in de camper passen en niet te zwaar zijn. De camper weegt leeg 2900 kg en we moeten onder de 3500 kg blijven. Met de kilo’s aan lichaamsgewicht van 7 personen, een tank benzine en een tank water telt het nogal rap op. Ten tweede, alles wat we niet mee willen nemen maar wel willen houden moet op de zolder van ons huis passen.

De spulletjes

20160523_123250Onze twee uitdagingen zorgen voor interessante denkprocessen. Welke spullen vinden we onmisbaar voor op reis? Een minimale kledinggarderobe per gezinslid, een e-reader, vooruit, ook wat Donald Ducks, kaartspelletjes, pennen, papier en stiften, een smartphone met camera. Elk kind krijgt een bak om te vullen en mag voor zichzelf beslissen wat hij of zij belangrijk vindt om mee te nemen. We ontdekken slimme oplossingen zoals een wonderpan, zodat we met weinig gas een oventje hebben. Ook komt er een zelfgemaakt veldbed voor op de voorstoelen, zodat we niet elke avond de tafel om te hoeven bouwen tot een bed.

En dan nog de vraag welke spullen we werkelijk zo belangrijk vinden dat we ze op zolder gaan bewaren. Heb je spullen waar je een jaar zonder kunt eigenlijk wel zo nodig? Een bed is wel fijn en wat kleding in grotere maten voor kindjes in de groei. De Lego en de keukenspulletjes mogen blijven, evenals een doos met onze boeken en een kast vol kinderboeken. Een ieder heeft zo z’n voorkeuren. En zo gaan er elke week tientallen, zo niet honderden, spullen de deur uit.

Ik heb me weleens afgevraagd wat we de kinderen aandoen door ook zoveel van hun spullen weg te doen. Ik wil ze graag laten meebeslissen, maar merk dat het ze niet echt boeit. Ze vinden het wel best en er is nog geen autootje dat het huis onder protest verlaat. Als je zoveel spullen hebt zijn dat blijkbaar niet allemaal ‘dierbare bezittingen’, ook voor kinderen niet. Ik hoop ook dat we allemaal weer meer gaan waarderen wat we hebben en doen nu we minder spullen bezitten. Herinneringen zijn kostbaarder dan spullen.

Wat moet je ermee?

Ik merk dat ik wel een beetje vast zit aan m’n spulletjes. Zomaar wegdoen vind ik moeilijk en het liefst geef ik alles een prachtige nieuwe bestemming. Dingen die me ooit geld hebben gekost zijn het moeilijkst. Als ik niet meer weet wat het gekost heeft of als het al een tijdje geleden is dat ik het kocht, is het stukken makkelijker om afscheid te nemen dan wanneer ik de prijs nog helder voor ogen heb. Komt dat omdat ik nooit echt een big spender ben geweest? Of hebben mensen die meer uitgeven dat nog sterker? Het wordt in elk geval steeds leger in huis en in de woonkamer echoot het al. Dit gaat de goede kant op.

‘Wat je niet hebt, hoef je ook niet te verzorgen!’ is mijn nieuwe motto. Minder spullen hebben zorgt voor rust en overzicht. Dit gevoel wil ik vasthouden. Ook als we terug zijn van onze reis. Uit ervaring weet ik dat als je niet goed oplet je huis snel weer dichtslibt met spullen die je krijgt of koopt. Tien jaar geleden kwamen we met een baby en een paar koffers met spullen terug uit Suriname. 4 woonplekken en 4 kinderen verder bezitten we meer spullen dan ooit…

Volg Heidi en haar gezin via http://www.mobilehomework.blogspot.com.
Heb je een taalfout of een niet werkende link gezien in deze blog? Meld het me! Zoek je me ook gezellig op Instagram op voor handige tips over minimaliseren en huishouden? -> dieuwke_moedersminimalisme

Op de hoogte blijven van alle nieuwe berichten?

Meld je dan nu aan! (afmelden kan altijd en ik beloof: geen spam!)

Voeg je bij 1.154 andere abonnees

5 gedachten over “Wonen in een camper: deel 1”

  2. Ha Jos en Heidi, het gaat beginnen jullie geweldige avontuur! Ik hoorde van oma over de plannen, nu is het echt. Heel veel zegen op jullie weg.

    Beantwoorden

  4. Geweldig om te lezen! Ik ga je voorbeeld volgen qua minimaliseren! ! Leuk om te lezen hoe jullie alles ervaren en beleven!!
    Geniet ervan!!!

    Beantwoorden

Laat hier je reactie achter!